De intimiteit van het schetsboek XXI

Ben CLOOTS

Schilder en beeldhouwer Ben Cloots is een artistieke globetrotter die zijn reisimpressies van de azuurblauwe spiegel van de Middellandse zee, de verschroeide aarde in het Spaanse binnenland, de weidse panorama's van polders, dijken en grachten in Zeeland of de glooiend groene heuvelruggen in Toscane plastisch transponeert tot lyrische, breed en vitaal geborstelde kleurpartijen. Hij schildert naar de natuur, of liever, naar de plekken waar hij ooit verbleef en had opgeslagen in de schuilhoek van zijn herinnering. De illusoire weergave van een stuk visueel waargenomen realiteit. Fel rood, hemelsblauw en zomers geel - grondtonen van de natuur - identificeren zijn palet, beklemtonen zijn haast architectonische vlekkenwaaier, die uitgegroeid is tot een tempestueus abstract expressionisme, een gebald romantisch coloriet, dat een zekere Sehnsucht, een nostalgisch verlangen wakker houdt: zijn persoonlijke en van verre herkenbare poot. Corona heeft echter niet-essentiële verplaatsingen verbannen, wat impliceerde tot een herdefiniëren van zijn plastisch avontuur. De macrowereld wordt uit noodzaak eensklaps omgebogen tot een microkosmos. De eigen Hagelandse tuin, die veilige voor buitenstaanders verborgen plek, herschept zich vandaag als uitlaatklep voor herbronning waarin een nieuwe werkelijkheid, een nieuw plastisch denken voelbaar en tastbaar wordt. De plek waar de afstand tussen kijken, luisteren, handelen in één beweging overgaat. De plek waar de contouren van de waarnemingswereld en de verbeelding van de beschouwer vervagen, wegdeemsteren, één worden. De eeuwige zwerver heeft er opnieuw zijn innerlijke rust gevonden. Althans tijdelijk. Beweging, het wegvluchten, het uitvliegen, deze gewaarwording blijft onderhuids natrillen. Verwacht nu geen spiritueel variabele serie schetsen in olieverf en pastel, geen reflecties van een bomenpartij, noch herfstgebladerte of ontluikende bloemknoppen in de tuinborder. In een lumineus gelaagd kleurenveld en tussen bewegend lineaire vormaccenten Iaat Ben Cloots een vogel vrij en vrank rondfladderen. De wereld is niet statisch lijkt de boodschap. En met die opvatting stuit hij enigszins aan bij Paul Klee die het mysterie van de vitaliteit ook zocht en weergaf in de samenhang van kosmische en natuurlijke levensvormen.

Freddy Huylenbroeck

Curator : idplusart vzw kunstcenter Hamme
De Koolputten Kunstforum Waasmunster


			De intimiteit van het schetsboek XXI Ben CLOOTS Schilder en beeldhouwer Ben Cloots is een artistieke globetrotter die zijn reisimpressies van de azuurblauwe spiegel van de Middellandse zee, de verschroeide aarde in het Spaanse binnenland, de weidse panorama's van polders, dijken en grachten in Zeeland of de glooiend groene heuvelruggen in Toscane plastisch transponeert tot lyrische, breed en vitaal geborstelde kleurpartijen. Hij schildert naar de natuur, of liever, naar de plekken waar hij ooit verbleef en had opgeslagen in de schuilhoek van zijn herinnering. De illusoire weergave van een stuk visueel waargenomen realiteit. Fel rood, hemelsblauw en zomers geel - grondtonen van de natuur - identificeren zijn palet, beklemtonen zijn haast architectonische vlekkenwaaier, die uitgegroeid is tot een tempestueus abstract expressionisme, een gebald romantisch coloriet, dat een zekere Sehnsucht, een nostalgisch verlangen wakker houdt: zijn persoonlijke en van verre herkenbare poot. Corona heeft echter niet-essentiële verplaatsingen verbannen, wat impliceerde tot een herdefiniëren van zijn plastisch avontuur. De macrowereld wordt uit noodzaak eensklaps omgebogen tot een microkosmos. De eigen Hagelandse tuin, die veilige voor buitenstaanders verborgen plek, herschept zich vandaag als uitlaatklep voor herbronning waarin een nieuwe werkelijkheid, een nieuw plastisch denken voelbaar en tastbaar wordt. De plek waar de afstand tussen kijken, luisteren, handelen in één beweging overgaat. De plek waar de contouren van de waarnemingswereld en de verbeelding van de beschouwer vervagen, wegdeemsteren, één worden. De eeuwige zwerver heeft er opnieuw zijn innerlijke rust gevonden. Althans tijdelijk. Beweging, het wegvluchten, het uitvliegen, deze gewaarwording blijft onderhuids natrillen. Verwacht nu geen spiritueel variabele serie schetsen in olieverf en pastel, geen reflecties van een bomenpartij, noch herfstgebladerte of ontluikende bloemknoppen in de tuinborder. In een lumineus gelaagd kleurenveld en tussen bewegend lineaire vormaccenten Iaat Ben Cloots een vogel vrij en vrank rondfladderen. De wereld is niet statisch lijkt de boodschap. En met die opvatting stuit hij enigszins aan bij Paul Klee die het mysterie van de vitaliteit ook zocht en weergaf in de samenhang van kosmische en natuurlijke levensvormen. Freddy Huylenbroeck Curator : idplusart vzw kunstcenter Hamme De Koolputten Kunstforum Waasmunster