BEN CLOOTS
Schilderen is het inkleuren van een proces. Processen zijn het ordenen van een voorgeschiedenis.
De recente doeken van Ben Cloots leggen op verrassend scherpe wijze getuigenis af van een rechtlijnige en procesmatige evolutie. Groeiend uit picturale abstracties van de chaos, bereiken de huidige composities een merkwaardig niveau van serene synthese. Immers, Ben Cloots heeft de meeste concrete aanknopingspunten achterwege gelaten, ten gunste van enkele gebalde, breed geschilderde kleurpartijen.
Afstandname van de realiteit is nooit een gemakkelijke zaak. Nochtans zijn er achterhaalbare historische evoluties die de gevolgde gedachtengang kanaliseren. Zich voortdurend wijzigende invalshoeken en uitgangspunten hebben sedert de negentiende eeuw gezorgd voor een spectaculaire verbredingvan iconografisch aanbod.Micro en macrovisies, muzikale, literaire en filosofische aansluitingen leiden onvermijdelijk tot een 'open' schilderkunst.
In het werk van Ben Cloots gaat hierdoor de figuratie gaandeweg plaats ruimen voor een haast 'architectonische' vlakbepaling met louter abstraherend gevolg. Het werk overstijgt iedere verhalende boodschap. Het roept etherische atmosferen op en beklemtoont het belang van de ruimtelijke impressie. Het essentiële wordt bereikt: een op de spits gedreven sensibiliteit, gekristalliseerd in coloristisch sterke spanningsvelden, met een eigen esthetica als toemaatje.
Enkele aanduidingen, accenten, verbindingstekens, spelen hun rolletje te midden van de weidse ruimten. Er ontstaat een dialoog. Bovendien is dit alles degelijk geschilderd; vlot, beheerst en virtuoos.
Zo geeft Ben Clootsde goede oude tuniversele'abstractie een nieuw elan en eenpersoonlijke wel doorvoelde inhoud: heftig en stil tegelijkertijd.
Marc Bourgeois
Lid Kunstcommissie Provincie Antwerpen
Lid van de Belgische en Internationale Vereniging van Kunstcritici
De schilderijen van Ben Cloots handelen in hoge mate over 'ruimte’.
Is het dan verwonderlijk dat ze op een dag letterlijk openplooien in de ruimte?
Dat ze in elkaar vouwen als origami?
Dat ze bronzen vleugels krijgen?
Het is merkwaardig hoe Ben Cloots een overgang weet te vinden van het picturale naar het sculpturale; of hoe hij naadloos van twee naar drie dimensies overschakelt zonder stijlbreuk. Hij gelukt er in om organische texturen te koppelen aan geometrjsche, constructivistische, haast architectonische vlakbepalingen. En dat is een intrigerende evenwichtsoefening, waarbij de beslagname op de omliggende ruimte ronduit esthetische ervaringen oproept. Kortom, zijn beelden staan sterk in al hun fragiele kwetsbaarheid!
Marc Bourgeois
Lid Kunstcommissie Provincie Antwerpen
Lid van de Belgische en Internationale Vereniging van Kunstcritici
