BEN CLOOTS 

Zijn atelier ligt er als ingelijst en stofvrij bij.

Geen spoor van rag, geen geur van kat of rat.

Opgeruimd ook de muizenissen in zijn hoofd. Zijn geest is braakliggend terrein met opties.

Kijkt hij naar zijn gezel de schildersezel, ziet hij een blanco doek gegrond met lijmwater, geprepareerd met loodwit. Op een roltafel de tubes verf, gesigneerd door Rembrandt.

Eeuwen geschiedenis van kunst klimmen uitdagend op zijn rug, maar hij verdraagt hun gewicht zonder een zucht. Zijn ogen staan als een satelliet op een verte gericht die in miljoenen pixels dichterbij komt.

Het straatrumoer verstomt, de wereld houdt op met spinnen. Hij droomt nu al van de finishing touch, gefixeerd met vernis. En van de reacties. Achteloos, machteloos. Maar liever droomt hij

van gehuil in de nacht, van tranen lekkend van ontroering om zoveel schoons dat hangt aan de haak van een gedicht, een vergezicht

op het licht -

Patrick Auwelaert